بسیاری از کنکوری‌ها، به ویژه در هفته‌های پایانی مانده به کنکور، سعی می‌کنند تا با فشرده درس خواندن، وقت‌های تلف شده در طول سال را جبران کنند، یکی از اولین راه‌ها برای جبران این کمبود وقت، کمتر خوابیدن و بیشتر درس خواندن است. اگرچه این یکی از اولین راه‌هایی است که به ذهن […]
بسیاری از کنکوری‌ها، به ویژه در هفته‌های پایانی مانده به کنکور، سعی می‌کنند تا با فشرده درس خواندن، وقت‌های تلف شده در طول سال را جبران کنند، یکی از اولین راه‌ها برای جبران این کمبود وقت، کمتر خوابیدن و بیشتر درس خواندن است. اگرچه این یکی از اولین راه‌هایی است که به ذهن شما می‌رسد، اما بدترین تصمیمی است که می‌توانید برای موفق شدن در کنکور گرفته باشید.
در این مقاله نتایج و آثار کم‌خوابی را بر افکار، یادگیری و جسم افراد بررسی می‌کنیم:
یکی از علایم رایج محرومیت از خواب، ناتوانی در سپری کردن روز به همراه از دست دادن موقتی انرژی و هشیاری است که در بعد از ظهرها رخ می‌دهد.
بسیاری از مردم خمیازه کشیدن و احساس خواب‌آلودگی را در بعد از ظهر ناشی از خوردن غذای سنگین یا شرایط محیط مانند گرم بودن اتاق و گوش دادن به سخنرانی خسته‌کننده می‌دانند حال آن که این قبیل مسایل باعث خواب‌آلودگی نمی‌شود؛ بلکه فقط وجود کسر خواب را نشان می‌دهد.
با خواب کافی (بین ۸ تا ۹ ساعت خواب شبانه) هر شخص معمولی سراسر روز را هشیار می‌ماند حتی اگر به فعالیت‌های بدون تحرک و در حالت سکون سرگرم باشد.
خواب «آر یی ام» باعث تحکیم حافظه و یادگیری می‌شود
یادگیری در قسمتی از خواب به‌نام «آر یی ام» تثبیت می‌شود: بعد از این که شما در هنگام شب کم‌کم به خواب می‌روید، در ابتدا ضربان قلبتان کم می‌شود تا جایی که بدن به‌طور موقتی فلج شده و ضربان به حداقل می‌رسد. وقتی خواب، عمیق‌تر شد به مرحله‌ای می‌رسد که به یک‌باره ضربان قلب به شدت بالا می‌رود (مانند زمان بیداری) و با حرکت‌های سریع چشم همراه می‌شود که در زیر پلک مشخص است. این مرحله را خواب «آر یی ام» می‌گویند.
در اصل، در خواب «آر یی ام» مغز فعالیت زیادی پیدا کرده و تمام کارهای روز قبل را در حافظه فایل‌بندی و تحکیم می‌کند.
آزمایش پژوهشگران در مورد خواب «آر یی ام»
دو گروه آزمودنی تکالیف مورد نظری را در آزمایشگاه قبل از رفتن به بستر آموختند و بعد از آن خوابیدند. گروه اول را وقتی به خواب «آر یی ام» می‌رسیدند با صدای زنگ بیدار می‌کردند و تا صبح اجازه ندادند که به مرحله‌ی خواب «آر یی ام» برسند.
گروه دوم را اجازه دادند تا به مرحله‌ی خواب «آر یی ام» برسند و تا صبح چند مرحله خواب «آر یی ام» را تجربه کردند.
نتیجه: صبح روز بعد مشاهده کردند که گروه اول هیچ‌گونه پیشرفتی در یادگیری پیدا نکردند و عمل‌کرد آن‌ها در سطح شب قبل بود ولی گروه دوم یادگیری‌شان در سطح معناداری افزایش یافته بود. این موضوع نشان می‌دهد افرادی که به سطح خواب عمیق و در پی آن خواب «آر یی ام» نمی‌رسند یادگیری‌شان به‌طور کامل تثبیت و تحکیم نمی‌شود؛
بنابراین با توجه به توضیحات فوق می‌توان نتیجه گرفت که خواب برای دانش‌آموزان و مخصوصاً داوطلبان کنکور حکم تثبیت یادگیری را دارد و نباید به آن بی‌توجهی کرد.
پس بهتر است به جای خواب‌های کوتاه مدت یا چرت‌های کوتاه مدت و با استرس، خواب پیوسته و کافی در یک شبانه‌روز را در برنامه‌تان بگذارید.