۱- در بیت « تا عدم ها را ببینی جمله هست  /   هست ها را بنگری محسوس پست» منظور «از عدم»  «هست « اول و » هست « دوم به ترتیب کدام اند؟

۱( هستی مادی – هستی مادی – هستی های برتر

۲( هستی مادی – هستی معقول – هستی محسوس

۳( هستی معقول – هستی معقول – هستی محسوس

۴( هستی مادی – هستی معقول – هستی های معقول

۲- به ترتیب کدام اشخاص مفسر و شارح فلسفه ابن سینا هستند؟

۱( میرداماد – خواجه نصیر

۲( خواجه نصیر – میرداماد

۳( خواجه نصیر – فخر رازی

۴( قطب الدین رازی – خواجه نصیر

۳- کدام مورد عبارت را به نحو درستی کامل می کند؟

وقتی از واقعیت یک موجود سخن می گوییم  ……………..

۱( قضیه ی ما دو جزء دارد

۲( از قضیه استفاده نکرده ایم

۳( ماهیت یا مفهوم خاصی را به آن موجود نسبت می دهیم

۴( واقعیت را به واسطه ی جزء دیگری بر یک مفهوم حمل کرده ایم

۴- از آیه ی شریفه ی « انا لله و انّا إلیه راجعون» (بقره ۱۵۷) کدام مورد را نمی توان مستقیماً نتیجه گرفت؟ 

۱(  مبدأ و مقصد نظام هستی یکی است.

. ۲( جهان ماهیت «از اویی»  و «به سوی اویی»  دارد

۳( علت العلل در نظام هستی، همان غایت الغایات است.

۴( طبیعت در سیر و حرکت خود، غایاتی را جست وجو می کند.

۵- به ترتیب سنت های هستی بیانگر و تابع کدام اصل هستند؟

۱( وجوب علی -سنخیت

۲( سنخیت – وجوب علی

۳( سنخیت – علیت

۴( علیت – سنخیت

پاسخ:

گزینه ۳ درست است.

مولانا به ما می گوید که بسیاری از چیزهایی که ما آ ن را معدوم می دانیم، هستند و ما آن ها را نیست تصور می کنیم؛ زیرا با حواس خود قادر به درک آن ها نیستیم. پس در مصرع اول عدم به معنی موجودی است که با عقل درک شود نه با حس و « هست» در همان مصرع به همان موجود اشاره دارد. در مصرع دوم منظور وی « هستی هایی است که پست اند» یعنی ما آن ها را با حواس ظاهری به راحتی درک می کنیم. این ها همان هستی های محسو س اند

۲- گزینه ۱ درست است.

میرداماد یک فیلسوف مشایی با روش اشراقی بود و تفسیری اشراقی از ابن سینا ارائه داد؛ اما خواجه نصیر افکار ابن سینا را در کتاب شرح اشارات همان طور که بود، با مهارت تمام شرح کرد.

۳- گزینه ۱ درست است.

وقتی از واقعیت یک موجود سخن می گویم، یک قضیه با دو جزء داریم که محمول آن وجود است؛ مانند « فرشته هست» (وجود دارد)

۴- گزینه ۴ درست است.

آیه به مبدأ و منتهای کلی هستی و انسان اشاره می کند و چون طبیعت هم درجه ای از درجات هستی است، غایت داشتن طبیعت باواسطه از آن نتیجه گرفته می شود. پس این نتیجه گیری مستقیم نیست.

۵- گزینه ۳ درست است.

سنت های هستی بیانگر اصل سخنیت هستند و اصل سخنیت از فروع اصل علیت است.