برنامه ریزی باید بر اساس واقعیت و با توجه به تواناییهای فرد صورت گیرد. مثلا اگر شما در حال حاضر روزی دو ساعت درس می خوانید برنامه ریزی شما برای هفته آینده بر اساس ده ساعت درس خواندن در روز غیر واقعی است. زیرا باید آهسته و پیوسته زمان مطالعه را زیاد کنید تا به زمان مورد نظر برسید. مثلا روزی نیم ساعت بیشتر مطالعه کنید تا در پایان دو هفته به روزی ده ساعت برسید. اگر از ابتدا برای ده ساعت برنامه ریزی کنید حتی نمی توانید نصف برنامه را انجام دهید و ناامید می‌شوید. همینطور زمان لازم برای خواندن یک مطلب را بیشترین زمان ممکن در نظر بگیرید نه کمترین زمانی که حدس می‌زنید زیرا نمی توانید در کمترین زمان درس بخوانید. سادگی و قابل انجام بودن برنامه حتی اگر ظاهرا شما را عقب بیندازد در نهایت باعث پیشرفت سریع شما می‌شود.