فعالیت فیزیکی با تاثیر بر پروستاگلاندین‌ها (برخی از ترکیبات ترشحی بدن)، کاهش زمان توقف مواد سمی در روده‌ها و بالا بردن سطح آنتی اکسیدان‌ها (موادی که از سوختن نامناسب چربی‌‌ها در سطح سلول‌های بدن که منجر به سرطانی و پیر شدن سلول‌ها می‌شود، جلوگیری می‌‌کنند)، از خطر سرطان روده‌ی بزرگ می‌‌کاهد. ضمناً فعالیت بدنی ما، احتمال ابتلا به سرطان‌های مختلف از جمله سرطان سینه  (که در اثر سوخت و ساز هورمونی در زنان ایجاد می‌‌شود و فعالیت بدنی مناسب، ۴۰- ۳۰درصد احتمال ابتلا به آن را کاهش می‌دهد)، رحم، ریه، پروستات،  و روده‌‌ی بزرگ را کاهش می‌‌دهد. هم‌چنین موجب کاهش احتمال عفونت ریه و سنگ‌های کلیوی  می‌‌شود؛ سلامت اسکلتی- عضلانی را ارتقا می‌‌بخشد؛ و نشانه‌های  افسردگی  را نیز کم می‌کند.

دست اندرکاران بهداشت و سلامت در سطح جهان، توصیه می‌کنند که یک فعالیت فیزیکی متوسط در حد۶۰- ۳۰ دقیقه در روز وجود داشته باشد. برآورد شده که ۱۷درصد از بزرگسالان در جهان (بین ۲۴- ۱۱ درصد در کشورهای مختلف) فعالیت بدنی ندارند. حدود  ۴۱ درصد مردم جهان نیز گرچه از نظر فیزیکی تا حدودی فعال‌‌اند ولی فعالیت آن‌ها اندک است؛ یعنی به‌‌طور متوسط کمتر از ۲.۵ ساعت در هفته به فعالیت بدنی می‌پردازند. تخمین زده می‌شود که بی‌تحرکی، سالانه موجب مرگ حدود ۲ میلیون نفر در سراسر جهان می‌شود. امروزه در مناطق کم درآمد دنیا، فعالیت فیزیکی مردم به نسبت افراد پر درآمد کمتر شده است.