پیکار میوند (به انگلیسی: Battle of Maiwand) دومین جنگ استقلال‌خواهی افغان‌ها از انگلیس است.

جنگ میوند در تاریخ ۲۷ ژوئیه سال ۱۸۸۰ در ناحیه‌ای به همین نام به رهبری محمد ایوب خان با لشکر انگلیس به رهبری جنرال باروز شروع شد و با شکست شدید نیروهای انگلیسی و بازپس گیری قندهار از دست نیروهای انگلیسی پایان یافت.

نیروهای افغان شرکت کننده در این جنگ اغلب از قندهار و هرات بودند.

ملالی نورزی

از شناخته شده‌ترین افراد شرکت کننده در این جنگ بانویی بنام ملالی نورزی بود.ملالی نورزی دختری قندهاری بود که در جنگ میوند به مبارزان افغان آب آشامیدنی میرساند.هنگامی که پرچمدار نیروهای افغان هدف گلوله قرار گرفت و پرچم از دستش بر زمین افتاد. ملالی نورزی مشک آب رابرزمین گذاشت و پرچم افتاده را بلند کرد با خطاب قرار دادن مبارزان افغان آنان را به ادامه جنگ فراخواند:

که په میوند کی شهید نشوی خدایه لالیه بی ننگی ته دی ساتینه

ترجمه: اگر در میوند شهید نشدی، خدا ترا، برای بی ننگی حفظ کند!

همین سخنان باعث تحریک نیروهای تا حدودی شکست خورده افغان شد و در نهایت به پیروزی آنان انجامید. ملالی خود نیز در این پیکار جان باخت.

در ادبیات

یکی از اشارات مشهور به این جنگ در رمان اتود در قرمز لاکی اثر آرتور کانن دویل داده می شود. در این پیکار است که دکتر واتسن مشهور بوسیله یک گلوله جزیل زخمی می شود.