
طبق بررسیهای جدید، وضعیت حشرات در سرتاسر جهان در شرایط بحرانی است. دانشمندان، چند مورد را از جمله دلایل اصلی کاهش شدید بیمهرگان میدانند.
طبق بررسیهای جدید، وضعیت حشرات در سرتاسر جهان در شرایط بحرانی است. دانشمندان، چند مورد را از جمله دلایل اصلی کاهش شدید بیمهرگان میدانند.
بنا به بررسیهای کوچک و فزاینده در طولانیمدت که حاکی از کاهش چشمگیر جمعیت بیمهرگان است، حشرات در سرتاسر جهان در شرایط بحرانی قرار دارند. یک گزارش جدید نشان میدهد که این مسئله، گستردهتر از تصور پیشین دانشمندان است. بررسی جدید دریافت که شمار بالایی از حشرات در یک جنگل ملی بکر واقع در پورتوریکو از بین رفته و بهدنبال آن، حیوانات حشرهخوار این جنگل نیز تلف شدهاند.
یک تیم بینالمللی از زیستشناسان در سال ۲۰۱۴ تخمین زد که فراوانی بیمهرگانی مانند سوسک و زنبورها در ۳۵ سال گذشته بهمیزان ۴۵ درصد کاهش پیدا کرده است. شمار حشرات در مناطقی که دادههای طولانیمدت در مورد آنها در دسترس قرار دارد، بهخصوص در اروپا، کاهش شدیدی را تجربه میکند. یک بررسی در سال پیش نشان داد که کاهش ۷۶ درصدی حشرات بالدار در چند دههی گذشته در گونهی آلمانی بدون تغییر باقی مانده است. گزارش اخیر که هفتهی گذشته در ژورنال مجموعه علوم آکادمی ملی منتشر شد، نشان میدهد نرخ فراوانی در کاهش تکاندهندهی ذکرشده در حشرات، به آمریکا نیز سرایت پیدا کرده است.
نویسندگان بررسی، تغییرات اقلیمی را دلیل نابودی بیمهرگان گرمسیری میدانند. دیوید واگنر، متخصص حفاظت از بیمهرگان دردانشگاه کانکتیکات است و در این بررسی، نقشی نداشته؛ او میگوید:
گزارش منتشرشدهی اخیر، یک زنگ هشدار مهم است و نشان از پدیدهای با تاثیر بسیار بزرگتر و مهمتر از تصور ما دارد. این پدیده حتی بر اکوسیستمهای دیگر نیز تاثیر میگذارد.
بردفورد لیستر، متخصص زیستشناسی از موسسهی پلیتکنیک رنسلیر نیویورک بوده و مسئولیت بررسی حشرات جنگل بارانخیزپورتوریکو را از دههی ۷۰ بر عهده داشته است. او میگوید: «اگر پورتوریکو را جزیرهی سحرآمیز تلقی کنیم، جنگل بارانخیز این کشور باید جنگل مسحورشده در این جزیرهی مسحورشده باشد». پرندهها و قورباغههای کوکوی این جنگل، در زیر تاجپوش ۱۵ متری زمردین چهچه میزنند. نام این جنگل، El Yunque است و بهخوبی از آن محافظت میشود. آلفونسو دوازدهم، پادشاه اسپانیایی ادعا کرده که این جنگل از قرن ۱۹ بهجا مانده است. تئودور روزولت دههها بعد، این جنگل را به سرمایهی ملی بدل کرد و به این ترتیب، ال یونگ بهعنوان تنها جنگل بارانخیز حارهای در سیستم جنگلهای ملی به حیات خود ادامه داد. لیستر میگوید:
ما به بررسی سالهای ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ پرداختیم تا منابع را بهروشنی و دقت شمارش کنیم؛ حوزههای اندازهگیری شامل حشرات و جانوران حشرهخوار جنگلهای بارانخیز، پرندگان، قورباغهها و مارمولکها بود.
لیستر حدود ۴۰ سال بعد به همراه همکار خود به نام آندرس گارسیا که یک اکولوژیست در دانشگاه مستقل ملی مکزیک بود، به جنگل بازگشت. دانشمندان هرگز تصور نمیکردند که این بازگشت، اسباب ناراحتی آنها شود. لیستر میگوید:
این موضوع بهمحض ورود به جنگل، واضح و آشکار بود. پرندگان بسیار کمتری نسبت به مرتبهی قبل، بالای سرمان در جنبوجوش بودند. پروانهها که زمانی بیشمار بهنظر میرسیدند، همگی ناپدید شده بودند.
گارسیا و لیستر، یک بار دیگر حشرات و دیگر بیمهرگان جنگل (بندپایان) را شمارش کردند؛ بندپایان شامل عنکبوتها و لبپایانمیشدند. پژوهشگران، بندپایان را روی سطح صفحات پوشیدهشده از نوعی چسب، به دام انداختند و صفحات متعدد دیگری را نیز در حدود یک متری درون تاجپوش قرار دادند. آنها همچنین به دفعات متعدد، شبکههای توری را روی علفها پهن کردند تا جانداران خزیده در پوشش گیاهی را جمع کنند.
نتایج حاصل از استفادهی تمامی تکنیکها نشان داد که بیومس (وزن خشک تمام بیمهرگان بهدستآمده) بهطرز چشمگیری از سال ۱۹۷۶ تا به امروز کاهش پیدا کرده است. بیومس نمونهی جمعآوریشده، به میزان یکچهارم یا یکهشتم میزان پیشین خود کاهش پیدا کرده بود. میزان گیر افتادن در تلههای زمینی چسبنده بین ژانویهی سالهای ۱۹۷۷ تا ۲۰۱۳ حدود ۶۰ برابر شد. بهگفتهی لیستر:
تمام آمار و ارقام در حال کاهش است؛ نسبت فراوانی شایعترین بیمهرهها در جنگل بارانخیز (شبپره، پروانه، ملخ، عنکبوت و باقی آنها) بسیار کمتر از حد طبیعی آنها است.
واگنر با ناخشنودی از میزان تلف شدن ۶۰ برابری بیمهرگان، اظهار ناامیدی کرد.