قانون موسوم به «Right to Repair»  سازندگان را مجبور می‌کند تا ضمن بالا بردن عمر محصولاتی که می‌سازند، اجازه تعمیر آسان را نیز بدهند.

از آنجایی که سازندگان انواع سخت افزار مانند موبایل و … لحیم کاری را از چرخه تولید کم کرده و با چسب کاری دائم قطعات، خریداران را مجبور می‌کنند به جای تعمیر، محصول جدید را بخرند و این به ضرر مشتریان و البته به سود سازندگان است.همچنین نصب قفل‌های نرم افزاریDRM و بستن قراردادهای اجباری (بدون خواندن جزییات) که کاربر امضاء می‌کند، از چرخه عمر محصول می‌کاهد.

در حال حاضر در ۱۱ ایالت آمریکا قوانین مشابه در بازارهای خاص به اجرا گذاشته شده است تا سازندگان محصولات بادوام‌تر با عمر بیشتر تولید کنند.

تصویب چنین قوانین به معنای سود کمتر برای وندورها محسوب می‌شود و باید دید فشار قانونی چگونه می‌تواند آنها را مجبور به ساخت محصولات با کیفیت‌تر و قابل تعمیر کند.

بعد از جنگ جهانی بسیاری از سازندگان در دنیا به جای ساخت محصولات با دوام و با کیفیت که بتواند سالهای زیادی کار کند، به سوی ساخت محصولاتی با کیفیت پایین‌تر روی آوردند تا چرخه زمانی خرید و فروش تغییر کرده و سود بیشتری عاید سازندگان شود.