سحابی سیاره نما IC 418 که بخاطر شباهتش به طرح های  کشیده شده با این ابزار به سحابی اسپیروگراف  مشهور شده الگوهایی را نشان می دهد که بخوبی قابل درک نیستند. شاید این الگوها به بادهای آشفته و بی نظم ستارۀ مرکزی مربوط باشند.

این بادها باعث می شوند روشنایی به طور غیر قابل پیش بینی ظرف چند ساعت تغییر کند. در مقابل، شواهد حاکی از آن است که فقط چند میلیون سال پیش، IC 418 احتمالا یک ستارۀ شبیه خورشید ما بوده و چند هزار سال پیش، IC 418 احتمالا به یک ستارۀ غول پیکر تبدیل شده است. اما از وقتی که سوخت هسته ای اش تمام شد، پوشش خارجی اش شروع به انبساط کرده و باعث شده هستۀ باقی مانده داغ به یک ستاره کوتوله سفید تبدیل شود که در مرکز تصویر قابل مشاهده است. نور هستۀ مرکزی، اتم های درون سحابی را برمی انگیزد و باعث می شود نور از خود ساتع کنند. این سحابی تقریبا ۲۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و ۰٫۳ سال نوری گستردگی دارد. این عکس رنگی کاذب که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده جزئیات غیرمعمول را به تصویر می کشد.

اسپیروگراف برای کشیدن اَشکال هندسیِ پدیدآمده از منحنیهای ریاضی با روشِ درون‌چرخه‌زاد به‌کار می‌رود. اسپیروگراف اولین بار به‌دست دنیس فیشر گسترش یافت و در سال ۱۹۶۵ به بازار ارائه شد.

برای بزرگنمایی روی عکس کلیک کنید