هر فرد به طور متوسط حدود ۲۲ سال و ۷ ماه از عمر خود را صرف استراحت و در خواب مي گذراند. ۳۱ سال از زندگي هر فرد نيز صرف کار و كسب درآمد و بيش از ۷ سال از آن صرف رفت و آمد های روزانه و درون شهري می شود. جالب است بدانيد هر فرد در طول عمر خود ۱ سال و ۲ ماه از زندگي خود را در دستشويي و ۱ سال آن را در حمام سپري مي كند.

تنها ۱۰ سال براي ساخت زندگي خود فرصت داريم!

اگر این زمان صرف شده برای خورد و خوراک، رسیدگی به بهداشت فردی و امور اجتناب ناپذیر روزانه را از کل فرصت زندگی پس از ۱۹ سال کم کنیم، تنها ۱۴ درصد آن یعنی ۱۰ سال و ۷ ماه دیگر برای انجام کار های مازاد باقی می ماند و اگر این عدد را در روزهای زندگی خود تقسیم کنیم، می شود ۳ ساعت و این زمانی است که روزانه در اختیار ماست تا با آن زندگي كنيم.

۳ هزار و ۸۶۰ روز فرصت داریم تا شاد زندگی کنیم یا اشک بریزیم. با امید و پویا باشیم یا با اندوه و افسوس زندگی کنیم. عشق بورزیم یا متنفر باشیم. این زمان در اختیار ماست تا آن را برای آن چه دوست داریم خرج کنیم. زمانی که دیگر باز نخواهد گشت. شاید نیمی از این زمان را از دست داده باشید اما با نیمه ی دیگر آن چه خواهید کرد؟

از گذشته بیاموزیم و در حال زندگی کنیم

 عمر ما لقمه ای است در دهان زمان که لحظه به لحظه جویده می شود . نقدینگی عمر آدمی زمان حال او است. حرکت در مسیر زندگی باید در زمان حال با نگاه به آینده و درس گرفتن از گذشته باشد نه ماندن در گذشته و نه غرق شدن در آینده.

در روان شناسی رویکردی با عنوان وجودگرایی داریم. در این رویکرد اعتقاد بر این است که زندگی را در لحظه تجربه می کنیم و باید از هر لحظه ی عمر خود لذت ببریم.

خیلی مواقع رویداد های جزیی مانند میوه خوردن در کنارخانواده یا نگاه کردن به صورت اطرافیان باید لذت برد و قدر داشته ها را دانست چرا که ممکن است روزی این داشته ها از بین برود.

خیلی از اوقات افراد دچار خودمختاری کارکردی می شوند و بیش از حد نیاز خودد کار می کنند که این امر گاهی با اعتیاد به کار همراه می شود و انسان ها تبدیل به ماشین می شوند.

نابرابری های اجتماعی در جوامع باعث بروز نا امیدی می شود که البته در سال های اخیر این نابرابری در جوامع جهانی در حال کم شدن است. نداشتن هدف بخصوص در مسیر زندگی نیز یکی دیگر از عوامل نا امیدی می شود.

هدف گذاری باید واقع بینانه باشد چراکه رویا پردازی بیش از حد خود باعث احساس نا امیدی در مسیر حرکت به سوی هدف می شود.

نوشتن کار های روزانه باعث می شود که روز پرباری داشته باشید چراکه با نوشتن اهداف کوتاه مدت همواره هدف های خوب را می نویسید و به طور ناخودآگاه از نوشتن کار های غیر ضروری و مضر خودداری می کنیم.

 داشتن تفریحات مناسب ، ورزش، تغذیه مناسب و مراودات میان فردی موضوعاتی است که موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش بیماری های روانی چون افسردگی می شود. افزایش کیفیت زندگی موجب می شود تا از زمان حال به بهترین شکل استفاده کنیم.

دانستن اینکه چند روز دیگر میهمان این دنیا هستیم شاید تلنگری باشد برای خوب زیستن. ۲ هزار روز یا ۱ ساعت! مهم این است که از لحظه هایمان لذت ببریم.

عمرمان چگونه میگذرد