شِوْرون، (به انگلیسی: Chevron) شرکت نفت و گاز آمریکایی است، که بطور میانگین روزانه ۳٫۱ میلیون بشکه نفت خام تولید می‌نماید و بعنوان یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های چندملیتی جهان شناخته می‌شود. دفتر مرکزی این شرکت، در شهر سان رامون، کالیفرنیا قرار دارد.

شرکت شورون دارای عملیات در بیش از ۱۸۰ کشور جهان است. این شرکت در تمامی زمینه‌های صنایع نفت و گاز و نیز تولید انواع انرژی‌های تجدیدپذیر، فعالیت می‌نماید. این فعالیت‌ها، شامل: اکتشاف، استخراج، پالایش، بازاریابی و انتقال؛ نفت خام، گاز طبیعی و میعانات گازی، تولید طیف وسیعی از مواد شیمیایی و محصولات پتروشیمی، همچنین تولید برق می‌باشد.

شورون، یکی از شش شرکت بزرگ نفتی است، که در کنار شرکت‌های اکسان‌موبیل، بی‌پی، توتال، کونوکو فیلیپس و رویال داچ شل تحت عنوان سوپرمیجر، طبقه‌بندی می‌شوند. شرکت شورون در سال ۲۰۱۳ در فهرست فورچون جهانی ۵۰۰ در رتبه یازدهم، از بزرگترین شرکت‌های جهان قرار گرفت. در رتبه‌بندی فوربز جهانی ۲۰۰۰ نیز، که در سال ۲۰۱۱ انجام شد، شورون به‌عنوان شانزدهمین شرکت بزرگ جهان، انتخاب گردید. درحال‌حاضر، شرکت نفتی شورون، از نظر میزان درآمد سالیانه، یکی از بزرگترین شرکت‌های جهان، محسوب می‌شود.

تاریخچه

شورون که بازمانده شرکت نفت استاندارد اویل کالیفرنیا (سوکال)، یکی از هفت خواهران نفتی می‌باشد، در بسیاری از زمینه‌های صنعت نفت، گاز و انرژی، شامل اکتشاف، تولید، پالایش، بازاریابی و انتقال، تولید مواد شیمیایی، تولید انرژی و فروش فعال است.

اولین فعالیت شرکت نفتی شورون، مربوط به اکتشاف نفت، در “میدان نفتی پیکو کانیون”، که در شمال شهر لس‌آنجلس قرار دارد، می‌باشد. این کشف، منجر به شکل‌گیری شرکت نفتی؛ پسیفیک کاست، (به انگلیسی: Pacific Coast) در سال ۱۸۷۹ شد. امروزه این شرکت، قدیمی‌ترین شرکت تابعه کمپانی شورون، می‌باشد. پسیفیک کاست، در سال ۱۹۰۰ توسط شرکت استاندارد اویل آیوا خریداری شد. این شرکت، یکی از شرکت‌های تابعه کمپانی استاندارد اویل، جان دیویس راکفلر بود، که مدتی بعد به شرکت استاندارد اویل کالیفرنیا تغییر نام داد و بعدها نیز، به شرکت شورون تبدیل شد.

از سوی دیگر، قدمت شورون به زمان تاسیس “شرکت نفت تگزاس”، در سال ۱۹۰۱ باز می‌گردد. این شرکت، در ابتدای فعالیت، بسیار کوچک بود و اولین دفتر آن، در سه اتاق، از ساختمان راه‌آهن، بیومونت، تگزاس، در ایالات متحده آمریکا قرار داشت. شرکت نفت تگزاس، در سال‌های بعد، به تکزاکو تغییر نام داد. امروزه این شرکت، یکی از شرکت‌های زیرمجموعه شورون محسوب می‌شود.

در سال ۱۹۳۳ عربستان سعودی، امتیاز اکتشاف نفت، در آن کشور را به سوکال داد و ۵ سال بعد، میادین نفتی با تولید اقتصادی در عربستان کشف شد. در اوایل دهه ۱۹۵۰ سوکال بزرگ‌ترین سفره نفتی جهان، به نام «میدان نفتی غوار» در عربستان را کشف کرد و همین امر، باعث تاسیس زیرمجموعه سوکال، یعنی شرکت «استاندارد اویل عربی کالیفرنیا» و توسعه شرکت، تا تشکیل «شرکت نفتی عربی آمریکایی» (به‌اختصار: آرامکو) در سال ۱۹۴۴ گردید.

شرکت شورون در دهه ۱۹۶۰ میلادی و با بهره‌گیری از فناوری تزریق بخار به دل زمین، با هدف ازدیاد برداشت نفت، که در آن دوران بسیار جدید به شمار می‌رفت، حجم استخراج نفت از چاه‌های میدان نفتی کرن ریور، را به میزان زیادی افزایش داد. بعدها به لطف بهره‌گیری از نسل پیشرفته‌تری از سیستم‌های اکتشافاتی و ابزارهای حفاری، در کنار تزریق بخار، این میدان نفتی به یک قیف عظیم نفتی تبدیل شد.

کمپانی سوکال که در آغاز، بخشی از مونوپولی راکفلرها بود و بعدها به شورون تغییر نام داده بود، در سال ۱۹۸۴ با شرکت «گلف اویل» ادغام شد و بزرگ‌ترین ادغام در تاریخ جهان، تا آن زمان صورت گرفت. شورون سرانجام در سال ۲۰۰۱ با شرکت نفت تگزاس یا تکزاکو ادغام شد و نام آن به شورون-تکزاکو تغییر یافت.

شرکت شورون-تکزاکو در تاریخ ۹ مه ۲۰۰۵ به منظور حضور هماهنگ‌تر در بازار جهانی، مجدداً به شورون تغییر نام داد و تکزاکو به عنوان یک نشان تجاری (برند) تحت نظارت شرکت شورون باقی‌ماند. شورون در ۱۹ اوت ۲۰۰۵ با شرکت یونوکال ادغام شد و به دلیل فعالیت‌های بسیار عظیم نفتی یونوکال در جنوب شرقی آسیا، شورون به بزرگ‌ترین تولیدکننده انرژی در جهان تبدیل شد.

هم‌اکنون شرکت شورون چهارمین غول نفتی جهان و دومین شرکت بزرگ نفتی ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود. درآمد آن براساس آمار سال ۲۰۱۱ معادل ۲۵۳٫۷۶ میلیارد دلار بود و ۶۲٫۰۰۰ کارمند در استخدام خود داشت. چندین شرکت خودروسازی از جمله جنرال موتورز و تویوتا، برای آزمایش اتومبیل‌های خود، فقط از بنزین تولیدی شورون استفاده می‌نمایند.

در شورون نیز همانند سایر شرکت‌های نفتی، حوادث غیرمترقبه و انفجارهایی در حین کار، وجود داشته است و انجمن‌های فعال در زمینه محیط زیست نیز، چندین بار از این شرکت به دلیل آلوده کردن محیط زیست، شکایت کرده‌اند. فقط پروژه شورون در پالایشگاه ریچموند، ۱۱ میلیون پوند مواد سمی تولید کرده و بیش از ۳۰۴ حادثه به بار آورده است.

هنگامی که میدان نفتی کرن ریور در سال ۱۸۹۹ کشف شد، تحلیلگران اعلام کرده بودند، که این میدان نفتی بالغ بر ۵۴ میلیون بشکه نفت خام قابل استخراج در دل خود دارد و در مجموع تنها می‌توان تا ۱۰٪ درصد از نفت خام چسبناک آن را، استحصال کرد. نکته جالب این است که این رقم تنها بخش کوچکی از ۲۷۸ میلیون بشکه نفتی بود، که تا سال‌های اخیر از این میدان نفتی استخراج شده است. در نوامبر سال ۲۰۰۷ شرکت شورون به عنوان گرداننده فرایند استخراج نفت این میدان، با استفاده از تجهیزات پیشرفته خود اعلام کرد؛ تولید نفت خام متراکم چاه‌های نفتی این میدان عظیم به دو میلیارد بشکه رسیده است. امروزه هنوز هم از میدان نفتی کرن ریور روزانه ۸۰ هزار بشکه نفت خام تولید می‌شود و این در حالی است، که کارشناسان این شرکت برآورد می‌کنند، که ذخیره این میدان نفتی بالغ بر ۶۲۷ میلیون بشکه نفت باشد.

در ماه ژوئیه سال ۲۰۰۸ میلادی، شورون با برداشتن نام خود از ۱۱۰۰ جایگاه پمپ بنزین، در ایندیانا، کنتاکی، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، اوهایو و چندین ایالت دیگر، عملأ به خرده‌فروشی در شمال‌شرقی ایالات متحده، پایان داد. شرکت شورون هنوز هم به دلیل برخورداری از فناوری‌های پیشرفته مدیریتی و اقتصادی، شامل؛ فناوری اطلاعات، زیرساخت‌های جهانی دیجیتال و فناوری‌های جدید هیدروکربنی، از شهرت و اعتبار ویژه‌ای برخوردار است.  در ایالات متحده، نرخ استفاده از بنزین تولیدی شورون، در سطح بسیار بالایی قرار دارد و این سوخت به دلیل کیفیت بالا و آلایندگی کمتر، همواره مورد توجه مصرف‌کنندگان آمریکایی قرار دارد.