در سال ۲۰۱۴، جمعی از دانشمندان حوزه‌ علوم فضایی به دعوت کریس مَک‌کی، از دانشمندان مرکز پژوهشی اِیمز ناسا، گرد هم آمدند تا پیرامون ساخت سکونتگاه های فضایی بر سطح ماه تبادل نظر کنند. مک‌کی معتقد است ساخت چنین سکونتگاه هایی تا سال ۲۰۲۰ امکان‌ پذیر خواهد شد. چنانچه دانشمندان بتوانند این هدف را محقق کنند، آن وقت ایجاد شرایط زندگی در مریخ آسان تر مهیا خواهد شد.

ایده سفر انسان به مریخ و زندگی بر سطح این سیاره سرخ از سال‌ها پیش مطرح شده است. ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت اِسپِیس ایکس، قصد دارد سفر انسان به مریخ را تا حداکثر ۹ سال دیگر به مرحله اجرا در آورد. ناسا نیز اعلام کرده در دهه ۲۰۳۰ به این هدف رویایی دست خواهد یافت، اما فقط رسیدن پای انسان به سطح سیاره سرخ کافی نیست. اساسی‌ترین پرسشی که مطرح می‌شود این است که وقتی به مریخ رسیدیم، دقیقا چه شکلی و کجا باید زندگی کنیم؟ هنوز هیچ دانشمندی به پاسخ قطعی این پرسش نرسیده است.

استاد مهندسی صنایع و سیستم‌ها در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، از روشی موسوم به کانتور کرَفتینگ (Crafting Counter) سخن می‌گوید که به موجب پیاده‌سازی آن شاید ‌بتوان در سطح سیارات دیگر اقدام به ساخت آسان سکونتگاه‌های انسانی کرد. در این روش، از مصالح ساختمانی ساخته شده با پرینترهای سه‌ بعدی استفاده می‌شود و روند چیدمان مصالح نیز به کمک یک بازوی رباتیکی غول پیکر انجام می‌شود.

تاکنون، اساس ایده‌های مطرح شده بر این بوده که مصالح ساختمانی از زمین به مریخ برده شوند و فقط مرحله ساخت بنا در مریخ انجام شود. انتقال مصالح ساختمانی از زمین به مریخ هزینه‌ بردار است، در حالی که تهیه مصالح در خود مریخ تا حد زیادی از هزینه‌های ساخت سکونتگاه‌های انسانی در سیارات دیگر می‌کاهد.

روش کانتور کرفتینگ، علاوه بر کاهش هزینه ها، به دلیل بهره گیری از ربات‌ها و خودکارسازی فرآیند ساخت از سرعت بیشتری نیز برخوردار است. این طرح اکنون در مرحله دوم برنامه مفاهیم پیشرفته و نوآورانه ناسا (NIAC) قرار دارد. به این معنی که بودجه‌ای بالغ بر ۵۰۰ هزار دلار به پیگیری طرح مذکور در دو سال آینده اختصاص یافته است، اما هنوز مشخص نیست روش پرینت سه بعدی منازل در فضا، چه زمانی بر سطح ماه به مرحله اجرا درخواهد آمد.