در سال ۱۸۶۳، داروسازی اهل جزیره کُرس به نام آنجلو ماریانی نوشیدنی جدیدی ساخت که از شراب و کوکا(گیاهی که از آن کوکائین به دست می‌آید) درست شده بود. این نوشیدنی طعم تندی داشت. ون ماریانی به زودی توجه جهانیان را به خود جلب کرد. ماریانی این نوشیدنی سرشار از کوکائین را با وصف داروی نیروبخش و مقوی فروخت و تبلیغاتی از قول پزشکان و اشخاص سرشناس بازگو کرد که توانایی نوشیدنی اختراعی‌اش را در فع خستگی، دفع اندوه و افسردگی و حتی تقویت نیروی جنسی انسان اثبات می‌کرد.
صدها نفر به سرعت سعی کردند از او تقلید کردند. یک کارآفرین که قصد داشت از فرمول موفق ماریانی تقلید و نسخه برداری کند، داروسازی آتلانتایی به نام جان پمبرتون بود. او معجون کوکائین مشابهی درست کرد و با دانه‌های کولا، آن را طعم دار کرد و کولا شراب فرانسوی نامید. علاوه بر ادعاهای دیگر، او این نوشیدنی را راه مداوای معتادان مورفین معرفی کرد که خود نیز یکی از آنها بود. در آگهی هایش چنین ادعا کرد: «برای تمام کسانی که آن را مصرف می‌کنند، شادی زندگی بخش به ارمغان می‌آورد.»

موفقیت پمبرتون با معرفی کولاشراب فرانسوی به سرعت با قانون منغ نوشابه‌های الکلی از بین رفت. در سال ۱۸۸۵، مجلس آتلانتا رای داد کسی مشروب نفروشد و ننوشد و به همین دلیل نوشیدنی پمبرتون که اساس الکلی داشت، ممنوع و غیرقانونی شد. او این بار اجزای تشکیل دهنده نوشابه را تغییر داد و الکل را از آن حذف کرد و به جای آن شیرین‌کننده افزود و آن را به نام نوشیدنی غیرالکلی به داروخانه‌ها فروخت! نوشیدنی حاصل از برگهای کوکا و دانه‌های کولا، کوکا کولا نامیده شد.
او در اولین آگهی کوکا کولا نوشت: نوشیدنی سودا غیر الکلی، جدید و حاوی ویژگی‌های شگفت‌انگیر کوکائین و دانه‌های مشهور کولا…»
اگرچه نام کوکائین بیش از صدسال قبل از کوکاکولا خارج شده، اما فرمول مخفیانه هنوز از برگهای کوکائین استفاده می‌کند اما آن را طوری می‌پروراند که خواص دارویی و مخدرش از بین برود.