جورج دی مسترال مهندس سوئیس هنگامی که در سال ۱۹۴۱ از یک پیاده روی لذت می برد متوجه شد که دانه های گیاه باردان یا فیلگوش به لباس خودش و تن سگش چسبیده است.

وی تصمیم گرفت علت چسبنده بودن این دانه ها را بررسی کند و پس از این امر دریافت که گیاه باردان به هرچیزی که شکل حلقه ای داشته باشد می چسبد. وی از آن پس کار روی حلقه ها را آغاز کرد و ولکرو را اختراع کرد.

ولکرو یا بست قلاب دار نام تجاری نوعی از بست دارای حلقه و قلاب است که در سال ۱۹۴۸ میلادی توسط مهندس سوئیسی جورج دی مسترال اختراع شده و در سال ۱۹۵۵ توسط وی به ثبت رسید.

نمونه‌های اولیه این اختراع از پارچه کتانی ساخته شده بود که به علت مقاومت کم آنها، با الیاف نایلون و پلی استر جایگزین شد. این بست در البسه و وسائل زندگی جایگزین دکمه، زیپ، بندکفش و کیف شده‌است. حق ثبت مخترع در سال ۱۹۷۸ پایان یافته ولی ولکرو به عنوان یک علامت جهانی در بسیاری از کشورها و زبان‌های مختلف کاربرد دارد.

کلمه Velcro از مجموع دو کلمه فرانسوی Velours بمعنی مخمل و Crochet بمعنی قلاب گرفته شده‌است. بست ولکرو از دوقسمت تشکیل شده که معمولاً بصورت دو نوار یا دو مربع در دو طرف جسمی که لازم است بهم وصل گردد قرار داده می‌شود. تکه اول از قلاب‌های بسیار کوچک و تکه دوم از حلقه‌های ریز تشکیل شده‌است. وقتی بهم فشرده شوند قلاب‌ها در حلقه‌ها فرورفته و بست محکم می‌گردد.

ولکرو باندازه ۲ اینچ مربع می‌تواند یک شخص ۷۹ کیلوگرمی را علیه گرانش زمین نگهدارد. مقدار نیرو بستگی به طرز قرار گرفتن حلقه‌ها و قلاب‌ها دارد و اینکه چه سطحی از آن‌ها باهم درگیر شده‌اند. لرزش و حرکت آهسته بعلت چسبندگی بیشتر آن‌ها قدرت بست را زیاد می‌کند. لباس کامل از این بست می‌تواند شخص را به دیوار بچسباند.