شاید بدون وجود میخ، تمدن و فرهنگ شهرنشینی اصلا شکل نمی گرفت. این اختراع کلیدی به بیش از ۲۰۰۰ سال قبل به دوره ی روم باستان و زمانی که انسان ها به این توانایی دست یافته بودند که مهره ریزی کنند و فلز را شکل بدهند، باز می گردد. پیش از این سازه های چوبی به شکلی ساخته می شدند که بتوان آنها را به هم پیچ کرد و د رکنار یکدیگر نگه داشت که کاری بسیار سخت و زمانبر بود و جدا از این موضوع فاقد مقاومت کافی در برابر شرایط جوی نامناسب بود.

با توجه به گزارش دانشگاه ورمونت، تا سال ۱۷۹۰ و اوایل ۱۸۰۰، میخ های آهنگری شده مورد استفاده قرار می گرفت. در حقیقت آهنی به شکل مربع را چکش خواری می کردند و ۴ طرف آن را به صورت چهاروجهی با نوکی تیز تبدیل می کردند. در همین دوره بود که به تدریج ماشین های سازنده ی میخ وارد بازار شدند. تکنولوژی برای پیشرفته ساختن میخ ادامه یافت تا اینکه هنری بسمر فرایند تولید انبوه فولاد از آهن را توسعه بخشید و میخ های آهنی سال قبل به تدریج جای خود را به فولاد آهن دادند و با این پیشرفت چشمگیر تا سال ۱۸۸۶، ده درصد از میخ های ایالات متحده از سیم فولاد نرم ساخته شدند. تا سال ۱۹۱۳، نود درصد از میخ های تولید شده در ایالات متحده، سیم فولاد بودند.

در همین حال و با دستیابی به این حد از پیشرفت در صنعت میخ، پیچ به عنوان یک وسیله ی قدرتمندتر ولی سختتر توسط دانشمند یونانی ارشمیدس در قرن سوم قبل از میلاد اختراع شد.

.